Het Vlaams Belang blijft weg van de plechtigheden n.a.v. de opstart van de Nederlandstalige rechtbanken in Brussel. Wij zijn immers van oordeel dat deze hervorming neerkomt op een regelrechte catastrofe, zowel voor de Vlamingen in Brussel als in Halle-Vilvoorde.

Het enige kleine lichtpunt is de totstandkoming van een eigen parket voor Halle-Vilvoorde, maar dat is meteen zwaar gehandicapt. Een deel van de nieuwe parketmagistraten zal immers Franstalig zijn en rechtstreeks onder het gezag staan van de (altijd Franstalige) procureur van Brussel. Dit zal leiden tot een voorkeursbehandeling van anderstaligen in onze streek en tot een politiek van twee maten en twee gewichten. Nog veel erger is dat dit nieuwe parket grondwettelijk vastgekluisterd blijft aan Brussel en daardoor onmogelijk nog kan samensmelten met het parket van Leuven. Overal in Vlaanderen krijgen we nieuwe arrondissementen op provinciale basis. Dit heeft het grote voordeel dat men volop kan specialiseren en de criminaliteit veel efficiënter zal kunnen bestrijden. Deze trein van de modernisering gaat aan Vlaams-Brabant helemaal voorbij.

Nog veel erger is de situatie van de rechtbanken. Daar krijgen we geen splitsing noch een hervorming volgens het model van de balie, met respect voor het Nederlandstalige karakter van Halle-Vilvoorde. De Brusselse rechtbanken worden immers ontdubbeld volgens het model van FDF’er Maingain, zodat de Franstalige rechtbanken volwaardig bevoegd worden voor Halle-Vilvoorde. Vandaag zijn de Franstalige Kamers in principe bevoegd voor de Franstaligen in Brussel en de faciliteitengemeenten, morgen kunnen twee Dilbekenaren zich samen rechtstreeks tot de Franstalige rechtbank wenden. Dit is een dijkbreuk van formaat, een strategische overwinning van de Franstaligen zonder voorgaande, waarvan de meeste Vlamingen de gevolgen nog lang niet beseffen.

De Franstalige rechtbanken krijgen bovendien veel meer armslag en worden daardoor veel concurrentiëler dan de Nederlandstalige. Zij krijgen immers een leger van ruim 350 magistraten en griffiers extra, terwijl de Vlamingen maar liefst 140 mensen moeten inleveren. Ondanks een grotendeels correcte werklastmeting gebeurde deze verdeling op een volstrekt onrechtvaardige wijze: de Franstalige rechtbanken krijgen veel meer magistraten en personeelsleden dan de werklastmeting hen toekende. Zo komen er in de rechtbank van eerste aanleg 41 Nederlandstalige rechters en niet 99 Franstalige (zoals de werklastmeting met 29/71 aangeeft), maar wel 122. De Franstaligen krijgen dus bijna een kwart meer personeel dan waarop zij recht hebben!

Door deze nefaste hervorming, waarvan de vele voordelen voor de Franstaligen verankerd werden met een grondwettelijke meerderheid, wordt het onmogelijk om (binnen een Belgisch kader) ooit nog de nochtans erg noodzakelijke splitsing van Justitie te realiseren. Een deel van het Vlaamse gewest, heel Halle-Vilvoorde, zit immers voorgoed vastgeklonken aan Brussel. Hierdoor blijft Justitie zolang dit onzalige land bestaat, gebetonneerd op Belgisch niveau. Er valt dus vandaag helemaal niets te vieren voor de Vlamingen.

Bart Laeremans
Senator