De triomfalistische vreugdekreten over de ‘boomende’ economie staan in schril contrast met het welvaartspeil van de modale Vlaming.  Zo tonen de Vlaamse armoedestatistieken aan dat 1 op 7 landgenoten in armoede leeft, dat 3 op 4 senioren de rusthuisfactuur niet meer kan betalen en dat 1 op 2 burgers aangeeft dat hun koopkracht is gedaald.

Dat intussen de immigratiefactuur oploopt tot 987 euro per Vlaming druist in tegen elk sociaal rechtvaardigheidsgevoel. Of kunnen de dames en heren van de meerderheidspartijen verantwoorden waarom een gepensioneerde, die heel zijn leven heeft gewerkt en bijgedragen, minder krijgt dan een net aangekomen Guineeër? Het bestrijden van dat fundamenteel onrecht is en blijft de essentie van ons politiek handelen.

Op 1 mei stellen we dat sociaal onrecht aan de kaak!