In het Liedekerkse woonzorgcentrum Sint-Rafaël overleed op 31 augustus jl. Etienne Van Ginderdeuren (1947-2021), beter gekend als ‘den Broeder’.
Met ‘den Broeder’ verdwijnt een van de kleurrijkste figuren uit de hedendaagse Vlaamse Beweging, een trouwe compagnon de route, een man die ze in de Denderstreek (en ver daarbuiten) niet snel zullen vergeten. Felix Timmermans of Ernest Claes, hadden wellicht een boek kunnen schrijven over ‘den Broeder van Likert’.
Gepokt en gemazeld in zijn Liedekerke, was hij zo goed als zeker voorbestemd om honderd jaar te worden, maar het intensieve leven eiste zijn onverbiddelijke tol: ‘een eik wordt niet in één keer geveld’.
Etienne werd in augustus 1947 in Liedekerke geboren en groeide op in een gezin met drie kinderen. Vader baatte een fietsenwinkel uit in Liedekerke, een taak die Etienne kort zal overnemen na diens overlijden. Maar vrij vlug bleek dat niet de ‘roeping’ van ‘den Broeder te zijn. Na dit korte intermezzo werd hij uitbater van het volkse café ‘t Vierverbond in Sint-Katherina-Lombeek (Ternat), van 2004 tot 2008. Daar waar men elders al vlug 2 euro aanrekende voor een pintje, vroeg Etienne daarvoor 1 euro. Het sociale contact en de vrienden waren belangrijker dan de winst, ook dat was ‘den Broeder’!
Vlaams Blok
Wanneer onze partij – het toenmalige Vlaams Blok – nog in haar kinderschoenen stond, beschikte Liedekerke al over een goed gestructureerde en geoliede afdeling. Ook dat was onder impuls van onze Broeder, want begeesteren, overtuigen en mobiliseren kon hij als geen ander. Zijn ontwapende, guitige en volkse natuur, waren daar natuurlijk niet vreemd aan.
Hoe vaak werd het zaaltje achter ‘den Appel’ niet gevuld met Vlaams-nationalisten, wanneer de kopstukken van de partij er maar al te graag een woordje uitleg kwamen geven. Veel volk en enthousiasme waren er immers gegarandeerd. Buiten het Antwerpse, beschikte Liedekerke toen met grote zekerheid over de best werkende afdeling van Vlaanderen.
Op Zwarte Zondag kwam dan de erkenning. Samen met Niek Lootens en Hans Van Vlierberghe, kwam Etienne in de toen nog unitaire provincieraad van Brabant terecht. Ook dat zullen vriend en vijand geweten hebben. Den Broeder kon er zo gevat uit de hoek komen dat zelfs de meest fervente tegenstander met zijn mond vol tanden stond. Dat gold eveneens voor de navergaderingen in de coulissen van de provincieraad, die vaak hilarisch waren. Later, in 1995, werd hij ei zo na Vlaams volksvertegenwoordiger voor onze kieskring.Ee.
De pallieter in hem zorgde op een bepaald ogenblik wel voor een aanvaring met het hoofdbestuur. Dat werd op een volwassen manier afgehandeld, zonder dat de buitenwereld daar weet van kreeg, want natrappen lag niet in de lijn van Etienne. In de nieuw geïnstalleerde Provincieraad in Leuven weigerde hij trouw te zweren aan de koning, waardoor hij zijn mandaat niet kon opnemen en het incident intern gesloten werd.
Naast zijn Vlaams engagement hield hij zich ook bezig met poëzie en toneel. Een zaak is zeker, waar hij ook kwam, werd er gezwansd en gelachen. “Ik ben van voor in de zeventig, vanachter ook, zou hij vandaag lachend zeggen”!
Lach en geniet maar verder, waar je ook bent.
We wensen zoon Steven, de familie en vrienden veel sterkte bij dit verlies
Roeland Van Walleghem
