Marcel Steeman (1958 – 2014)
Met heel veel treurnis ontvingen wij deze ochtend het bericht van het overlijden van Marcel Steeman.
Marcel was sinds 2005 niet alleen onze vaste partijfotograaf en medewerker op de grafische dienst, hij was ook een actief en verdienstelijke militant en kaderlid. Op de veel te korte periode die wij hem mochten kennen was hij afdelingsvoorzitter / gemeenteraadslid in Pamel-Roosdaal, bestuurslid in de regio Halle en provincieraadslid in Vlaams-Brabant. Na zijn verhuis naar zijn geboortestreek in Dendermonde werd hij ook daar voorzitter en bestuurslid.
Alle collega’s, vele vrienden die Marcel gekend hebben, al diegenen die zich door hem lieten fotograferen zullen zich hem herinneren met zijn professionalisme, zijn overtuiging, zijn guitige opmerkingen en zijn glimlach.
Marcel Steeman is bezweken in het UZ Gent na een slepende ziekte, onze gedachten gaan uit naar zijn drie dochters en familie.
Een woordje van Joris Van Hauthem
Marcel Steeman is niet meer. Onze huisfotograaf heeft het gevecht tegen kanker verloren. Daarmee verliest onze partij niet alleen een vakman, maar ook een kameraad en een speciale mens. Marcel kwam na de verkiezingen van 2004 bij ons aangewaaid. Hij werd algauw voorzitter van de afdeling Roosdaal, en werd er ook gemeenteraadslid. Hij was van 2006 tot 2012 ook provincieraadslid in van Vlaams-Brabant. Hij verhuisde nadien naar Dendermonde.
Zij ware passie bleef echter de fotografie. Een vakman, zeer zeker. Een gedegen vakman. Een gedreven vakman. Geen opdracht was hem te veel, al werd hij op de onmogelijkste uren op de onmogelijkste plaatsen verwacht.
Zijn werk was topkwaliteit, maar Marcel was er de man niet naar om ermee te pronken. Hij liet de gefotografeerden wel eens naar het venstertje van zijn toestel kijken en zei hij: “Hier zie, dat is ne schone om te gebruiken”, alsof het een toevalstreffer was. Niks toevalstreffer, pure klasse was het allemaal. Marcel, de vakman gehuld in bescheidenheid.
Op Marcel konden we rekenen. Nooit klagen, ook al had hij redenen. Altijd de kwinkslag zoeken. Marcel had geen vijanden, omdat hij er geen kon maken. Marcel, dat was de jeansbroek en het geruite hemd, met in het bovenzakje zijn onafscheidelijk pakje roltabak, zelfs al mocht het niet meer. Dat beeld van die speciale man misten we de jongste maanden al, en vandaag weten we dat dat niet meer terugkomt, tenzij in onze herinnering.
Aan de familie van Marcel bieden we ons oprecht medeleven en veel sterkte in deze moeilijke tijden aan. Marcel heeft veel mensen gelukkig gemaakt zonder dat hij het wist. Dat maakt van hem wat men een “schone mens” noemt.
Foto van Marcel Steeman:
